Ανάμεσα στα κτήρια

Το video έχει ενδιαφέρουσα αισθητική και ροή. Για να αφηγηθεί την σύντομη ιστορία του ο παρατηρητής περπατά. Γίνεται έτσι ενεργό υποκείμενο. Δεν θέλει να κρυφτεί, αλλά επιλέγει να μας δηλώσει ξεκάθαρα την παρουσία του, την ματιά του, το βλέμμα του που εστιάζει. Μέσα από την ασπρόμαυρη αισθητική, η πόλη ‘ειδώνεται’ πότε ως απόσπασμα, πότε ως συνολική εικόνα με νόημα, πότε ως πλάκα πεζοδρομίου, πότε ως μεταλλικές ράβδοι της κυλιόμενης σκάλας, καθώς ο παρατηρητής περπατά ανάμεσά της και καταγράφει τις εικόνες της. Παίζει, επομένως, με τις συνεχείς μεταθέσεις του νοήματος. Το γενικό μιλιέται μέσω του μερικού, εστιάζει και χρησιμοποιεί την λεπτομέρεια για να μιλήσει για το γενικό. Και οι νοηματικές αυτές μεταθέσεις συνθέτουν μία εικόνα της πόλης σύνθετη, αλλά όχι πολύπλοκη, συνεκτική στην διαφορετικότητά της, γιατί η ματιά της χαρίζει συνοχή. Γιατί με λιτό τρόπο συλλαμβάνει αυτό που είναι η πόλη. Μια σειρά από επάλληλες εγγραφές, νοήματα, συνεκδοχές. Όπου το βιωματικό δένεται με το χωρικό. Όπου η αρχιτεκτονική διάσταση της πόλης, ο χώρος και τα κτίρια γίνονται όχι απλώς φόντο και σκηνικό για έναν παρατηρητή σε απόσταση. Αλλά, πλησιάζοντας και απομακρυνόμενος, περιστρέφοντας το βλέμμα προς τις διαφορετικές εκφάνσεις της πόλης, ο παρατηρητής αναδεικνύει την κατ εξοχήν διάσταση της ζωής στην πόλη: Δεν είμαι εγώ και η πόλη δύο ξεχωριστές οντότητες. Το βλέμμα μου συνδιαλέγεται με την πόλη, επιλέγει, εστιάζει, ερμηνεύει και, στην πραγματικότητα, μετατρέπει την πόλη από απλό σκηνικό σε συνομιλητή. Κινούμενος λοιπόν ο παρατηρητής ‘ανάμεσα’ ζωντανεύει και εικονογραφεί τον υπόγειο διάλογο που στήνεται ανάμεσα σε μας και την πόλη. Κινούμαστε ανάμεσα. Σε ανθρώπους, σε κτίρια, δρόμους, αντικείμενα. Αυτό το ανάμεσα όμως εμπεριέχει την ματιά που ενεργοποιεί, ζωντανεύει και δίνει, εν τέλει, νόημα. Και νομίζω αυτός ήταν και ο στόχος του διαγωνισμού. Όχι να δώσει εικονογραφικές αναπαραστάσεις της πόλης, αλλά να κατορθώσει να ενσωματώσει την υπόγεια διάσταση της πόλης, την σχέση της με το υποκείμενο που καταγράφει και εστιάζει. Δηλαδή με τον κάτοικο ή τον επισκέπτη, δηλαδή όλους εμάς. Γι’ αυτό το επέλεξα. Ρένα Σακελλαρίδου 05.12.2018